Weigering huurwoning

Mijnheer,

Wij wonen reeds heel wat jaren in Arnhem Noord. Onze wens was om daar de rest van ons leven te blijven wonen. De locatie is uniek, op ons terras kijken we uit op de bossen van Rozendaal. Helaas heeft ons huis op meerdere plaatsen trapjes ook naar de tuin. Dat breekt ons nu op. Dit jaar word ik 72 jaar en ik ben al 25 jaar invalide door een ongeluk op het toneel van de Arnhemse Schouwburg. Als technisch toneel-medewerker kreeg ik een zware steigerplank op mijn hoofd. Door dat ongeval waren nekwervels beschadigd en mijn korte termijn geheugen was aangetast. Ook heb ik een erge vorm van artrose erbij gekregen in veel gewrichten. Met mijn handen kan ik bijna niets vastpakken en in korte tijd heb ik ook al drie heupoperatie’s ondergaan. Mijn vrouw heeft ook haar beperkingen na 40 jaar te hebben gewerkt als dames en heren kapper in verpleegtehuizen. Door onze beperkingen hebben wij van de gemeente Arnhem een indicatie gekregen voor een levensloop bestendige woning. IK loop of met krukken of met een stok. In onze woning is het niet mogelijk om met een rollator te lopen door alle trapjes, wat s’nachts vaak wel nodig is door onze stramheid bij toilet bezoek. Overal in huis zijn al beugels aangebracht om vallen te voorkomen, maar toch ben ik onlangs keihard tegen een deurpost aangeslagen met mijn hoofd. Nu willen wij op korte termijn verhuizen naar een appartement gezien onze leeftijd en klachten, omdat ook tuinonderhoud veel te zwaar is geworden. Helaas komen wij met ons inkomen iets over de grens voor een sociale huurwoning. Dat komt o.a. door een kleine spaarloonregeling van mijn vrouw. Dat spaarloon bedrag van 900 euro per jaar en wordt in 5 jaar na haar pensioen uitbetaald. IN 2013 kwamen we daardoor 700 euro op jaarbasis over de grens voor een sociale woning. Boven deze grens is huren voor ons onbetaalbaar. De grens ligt nu op 710 euro per maand, wij betalen momenteel 570 euro per maand. Boven de grens van 710 euro vraagt de woningbouw vaak een minimum inkomen dat hoger is dan ons inkomen. Bovendien, als we toch een woning zouden accepteren boven de sociale grens van 710 euro en één van ons overlijdt, dan kan de nabestaande weer verhuizen omdat er een groot deel inkomen wegvalt. Ook krijgt de nabestaande geen huursubsidie boven deze grens. Wat vallen wij in een diep gat. De wetgever heeft hier niet goed over nagedacht. Wij laten toch ook een prachtige woning achter op een unieke locatie onder de sociale woningbouwgrens. Nu mogen woningbouwverenigingen uitzonderingen maken en wel 10%. Ik heb gevraagd of wij ook van deze uitzondering gebruik mogen maken. Dat wordt botweg geweigerd omdat die 10% gereserveerd is voor andere gevallen en als ze ons toch een woning aanbieden dan krijgen zij een hoge boete van het Rijk zegt men daar. Woningbouwvereniging Vivare heeft appartementen in het wijk Elderveld waar onze dochter woont dat zijn woningen voor mensen met een indicatie en 55 plus. We leven in een participatie maatschappij.Wij zouden graag bij haar in de buurt willen wonen, ook omdat alle voorzieningen daar zijn voor ouderen. Nooit hebben wij gebruik gemaakt van bestaande regelingen, wel heb ik een invalidekaart voor mijn auto. Ik hoop dat deze brief in behandeling kan worden genomen en bestuurders en woningbouwverenigingen die het woord sociaal vaak gebruiken wat minder star worden.
Met vriendelijke groet,

[Edit redactie: persoonsgegevens verwijderd]