Een vergoeding voor een donorregistratie? Gelukkig niet, het moet niet gekker worden.

En als u zich niet registreert, betekent het helemaal niet dat u ja zegt.

Maar wat is er op tegen om u te registreren? Wilt u ook niets krijgen als u het nodig hebt? 

Schrijnend probleem? Kijk eens om u heen.

Belachelijk! Bovendien: je zou dan tijdens je leven korting krijgen op bijv. je zorgverzekering. Kom je te overlijden, hebben ze misschien helemaal niks aan je onderdelen. Of je nabestaanden willen geen orgaandonatie.

Vergoeding voor het registreren als donor is de wereld op zijn kop zetten. Je wordt nu donor of niet de keuze is aan een ieder zelf.
Zelf ben ik voorstander van het systeem wat in Belgie en Oostenrijk gehanteerd wordt. Iedereen is donor vanaf zijn 18e tenzij hij/zij
aangeeft dit niet te willen. Dat heeft niets te maken met de democratische wereld op z'n kop zetten, want iedereen heeft dan nog steeds
de vrijheid om NEE te zeggen, maar moet er wel iets voor doen.

Let wel en ik denk dat dit maar weinig mensen weten: momenteel sterft 10-20% van de mensen die op de wachtlijst voor een levertransplantatie
staan. In 2014 waren dit 104 mensen (geldt trouwens ook voor andere organen. Cijfers van 2015 zijn nog niet bekend ).
Voor nieren zijn de getallen trouwens nog een heel stuk droeviger.

Zolang het systeem van donatie niet verandert wordt, is het belangrijk dat zich zoveel mogelijk mensen registreren.
Ik wil niet zover gaan dat iemand die zich nu niet geregistreerd heeft als donor dan geen donatie zou kunnen krijgen als hij/zij het nodig
zou hebben. Zo ver wil ik echt niet gaan, want iedereen heeft recht op leven, een levenswaardig leven wel te verstaan.
(Op een wachtlijst staan is geen pretje)

Sta zelf trouwens al 5 jaar op de wachtlijst maar heb nog altijd geluk gehad om niet tot die 10 tot 20% groep te horen.

Maar hoe lang nog ?

@makreel17,

Ben het helemaal met u eens.;-))
Het registeren als donor en afstaan van je organen als je dood bent is nu nog gebaseerd op vrijwilligheid.
De vrijwillige registratie als donor moet, naar mijn idee, zo blijven.
Mocht er na je dood gebruik worden gemaakt van je nog bruikbare organen dan zou daar inderdaad een van te voren vastgestelde geldelijke vergoeding per orgaan tegenover moeten staan.
Deze vergoeding zou moeten worden uitgekeerd aan een "goed doel" waarvoor je bij leven zelf hebt gekozen.
Maar waarschijnlijk is dit niet wat u voor ogen staat !!

Die "transplantatie chirurg" doet zijn werk en wordt daar net als ieder ander gewoon voor betaald, maar zeer waarschijnlijk is hij/zij ook een geregistreerde donor en zal zijn/haar organen na zijn/haar overlijden kostenloos afstaan aan de medemens.
Niets menselijks is ons vreemd, maar waar ligt de grens van medemenselijkheid, wie denkt dit te weten mag het zeggen. ;-))

Natuurlijk is het "ja, tenzij je aangeeft niet te willen" vanaf 18 jaar een beetje vreemd. Maar net zo vreemd is het als je mensen die niet automatisch donor willen zijn "ja" hoort antwoorden op de vraag of ze zelf een donororgaan willen hebben als dit medisch noodzakeljk is. Hoeveel moeite kost het nu om even een berichtje te sturen als je geen donor wilt zijn? De meeste mensen willen dat volgens mij best, zeker na hun verscheiden zodat er veel meer mensen dan nu op de wachtlijst geholpen kunnen worden. Er zou misschien geen eens een wachtlijst meer zijn.

Het idee van n actief donorregistratie systeem betekent: wie niet expliciet duidelijk maakt niet 
geregistreerd te willen staan als donor: automatisch als donor beschouwd wordt wat op het zelfde neer komt
Ik ben vrijwillig geregistreerd zoals velen, maar helaas is dat niet genoeg
om meer mensen te helpen.
Als een vergoeding, in wat voor vorm dan ook, voor registratie meer mensen kan redden:
Waarom niet?
Daar gaat de vraag over!

@makreel17, nu u nogmaals aangeeft dat u een vergoeding best 'eerlijk' dus in uw ogen reeël vind; ik zie oprecht niet in waarom daar iets tegenover moet staan. Alleen al het idee dat, als men besluit donor te worden het eigenlijk al een vergoeding is in die zin: hoeveel andere, zieke mensen, zou u gelukkig maken. Natuurlijk, u weet het niet meer maar de ontvanger (en familie) van uw donorschap zullen u levenslang dankbaar zijn. Dat op zich zie ik als een vergoeding of beter gezegd: een hele voldoening.

In Zuid-Amerika hebben ze daar voldoende opties voor. Daar kan je echt rijk worden door je organen te verkopen.

Ieder jaar weer opnieuw bij het zorgverzekeringscontract een verbintelijk vinkje kunnen zetten, dat je JA/NEE je organen wilt afstaan, na een vooraf zorgvuldig onderzochte hersendood, is zo'n absurd idee nog niet. Laagdrempelig en gemakkelijk te organiseren.

Vergoedingen lijken mij eerder net zo overbodig als bij de vele vrijwillige bloedspenders aan Het Rode Kruis, nu Sanquin, waar echter de gemaakte reiskostenvergoedingen nog steeds niet automatisch aangeboden worden! In hoeverre Sanquin winst maakt met de bloedproducten is m.i. nog steeds onduidelijk.

Een foute mening is nog steeds, 'ik ben tòch te oud', wat kunnen ze met mijn organen nog......!!'

Doordat er steeds minder ongelukken zijn, waarbij de patient in het ziekenhuis alsnog overlijdt, komen er ook steeds minder organen beschikbaar. 

Gelukkig zijn ze voor sommige organen, bijvoorbeeld nieren, steeds beter in staat om bij leven te transplanteren.

ik heb ruim 30 jaar bloed en plasma gegeven, uiteraard ook altijd zonder vergoeding. Lijkt me wel zo logisch. Ik hoop die gift van een ander nooit nodig te hebben.