[quote=harrieevers schreef op vrijdag 10 jun 2011, 22:56]bedankt voor de sugesties
ik ga verder zoeken in mischien te veel narcose ???
bedankt

Hoe erg het ook is, je kunt er verder niets mee, je was er niet bij en kunt dus ook niet bewijzen of er fouten gemaakt zijn, bovendien is er wel degelijk een risico verbonden aan narcose (bij mens en dier) en dat is dus niet perse fout van arts.

Heb je wel een gesprek gehad over het gebeuren met betreffende arts ?

ja wij hebben de arts dinsdag gesproken
haar mening
ik verwacht wel dat goed komt

het werd steeds slechter dus
met resultaat in laten slapen
toch bedankt met jullie antwoorden
Gr Harrie

Hoi Harrie, allereerst heel vervelend voor je dat je hondje er niet meer is. Veel sterkte met het verlies. Maar ik denk dat je het het beste kunt afsluiten en hier verder niets mee kunt doen. Bewijzen dat er iets mis is gegaan kun je niet (tenzij er een autopsie is uitgevoerd) en als ik de symptomen zo lees, lijkt het veel op wat mijn hond had, die heeft een grote beroerte gehad. Maar of het een overdosis verdoving, een hersenbloeding, zuurstofgebrek of slechte reactie op de narcose is geweest is nu niet meer te achterhalen. Heel zuur en pijnlijk, maar ik denk dat je je beter kunt richten op het verwerken van je verdriet. Veel sterkte daarmee.

@ Harrie,

Wat ongelooflijk vervelend, ik kan me als hondenbezitter helemaal inleven in uw verdriet.

Maar wat loreleigil zegt is echt het beste antwoord op uw vraag.

Ik ben geen poëet, maar een mooi gedicht waar ik bij het verlies van mijn hond destijds de nodige traan heb gelaten....

sterkte,

[quote]
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet zo fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?

Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En zij krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn??

Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet...
Met de riem in je hand, en je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn....

Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is zij zelf niet een keer,
Egoïstisch geweest.

Sorry, heel veel sterkte ...

Ik ben dan wel geen honden mens, maar heb wel (o.a.) veel ratjes.. en in de loop der tijd toch ook veel laten opereren (zeg iets van een stuk of 34 operaties bij een stuk of 28 ratjes) (ok - exacte cijfers sinds ik ben gaan registreren, maar zo klinkt het minder "kil").. en bijna altijd ging het goed (de operatie dan), een enkele keer ook niet (letterlijk 1 keer); en dan b.v. die keer dat (een vrij nieuwe, jonge, enthousiaste) DA opbelde (met gebroken stem) of zn mn ratje alsjeblieft mocht laten inslapen (vanuit de narcose) omdat het helemaal foute boel was.. (maar goed - ik moet wel zeggen dat de operatie op zich gelukt was..)

Maar goed - waar ik naartoe wil.. normaliter zijn DAs echt gedreven mensen, die echt absoluut van goede wil zijn (denk alleen maar aan de uren die ze moeten maken...).. Ok - ik heb dan geluk met een hele goede doe helemaal met me meedenkt.. maar: als je gewoon eerlijk naar ze toegaat, en vraagt wat er precies gebeurt is, dan (IMO, YMMC) zeggen ze gewoon precies wat er aan de hand is/wat er gebeurt is - en ook wat er eventueel fout gegaan was en wat dat voor consequenties zou kunnen hebben.. het gaat erom dat je je DA kan vertrouwen.. *en* even belangrijk dat je DA _jou_ kan vertrouwen.. weet wat je kan en wil doen (krijg je je patientje al mee, kan je zelf meds injecteren, heb je heat pad, ... - of moet je patientje daar blijven om alles te laten doen..) - nou ja - meer van dat soort gedachten..

Ga er dus nogmaals heen (desnoods met een buitenstaander als het allemaal nog te gevoelig voor je is) en vraag wat er precies gebeurt is, hoe ze alles hebben ingeschat en wat er uiteindelijk gebleken is (allemaal een stuk moeilijker omdat je naar een andere DA gegaan bent uiteindelijk..) Verder inderdaad, zoals al eerder door anderen opgemerkt, probeer te relativeren.. ok - het is heel erg, (hell.. met ratjes heb je veel vaker "ellende" dan met langer levende beestjes) - maar het is IMNSHO altijd een samenloop van omstandigheden... DA's zijn ook maar mensen, die wel echt hun best doen.. maar er kunnen idd. fouten gemaakt worden, of gewoon complicaties optreden, of onverwachte dingen.. HOE dan ook - het zal absoluut geen opzet, onwil, wat dan ook geweest zijn..

Verder - als alles in je hoofd een beetje rustig is, zal je je denk ik moeten afvragen of je het gedeeltelijk hebt kunnen verwerken, zodat je kan beslissen of je je DA wel of niet kan vertrouwen... als dat er niet is.. tsja.. dan is het de hoogste tijd om een andere te zoeken.. voor nu heb je daar absoluut niets aan.. maar in de toekomst wel... (er vanuitgaande dat je wel een ander hondje neemt.. geen vervanger, maar wel een andere, zelfstandige...)

*sterkte*

Heeft u e.e.a besproken met de d.a. die de operatie deed?

U zou nog een operatie verslag bij de d.a. die geopereerd heeft kunnen opvragen.

De meest waarschijnlijke oorzaak lijkt inderdaad zuurstoftekort geweest. Ik vraag me af of het goed gegaan is met de beademing tijdens de narcose.

Is er sectie op het hondje gepleegd wat mogelijk meer duidelijkheid kan kunnen geven?