Rapporteren

Let op: Deze rapporteerfunctie is bedoeld om schendingen van de huisregels voor Vraag & Beantwoord te melden. De redactie beoordeelt jouw melding alleen daarop. Wil je dat jouw reactie ook op het forum leesbaar is? Log dan eerst in op de Kassa-site en plaats je bijdrage. Of start zelf even een topic met je eigen vraag erin verwoord.

Heb je een vraag voor Kassa? Stel deze dan via dit contactformulier.

Je wilt de volgende vraag rapporteren aan de redactie:

bo
boosje - 30-06-2008 17:51:51
Geldzaken & Recht

'fijne' buren

beste dokter jeroen, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan: ga in een leuk buurtje wonen! als het om huurwoningen gaat, dan is de procedure meestal eentje van jarenlang op de wachtlijst staan en dan héél blij zijn als je wordt geselecteerd voor een woning. jij selecteert de woning niet, de woning(bouwcorporatie) selecteert jou, dat is iets héél anders dan bij kopen, zeker in de sociale sector, waar dit verhaal over gaat. ben je (eindelijk!) aan de beurt, dan moet je ook nog eens in héél korte tijd een beslissing nemen, meestal binnen een paar dagen. tijd om een buurt grondig te verkennen is er dan niet, je kunt hooguit de woning bezichtigen en hopen dat de vertrekkende huurders er nog in zitten. dan is het nog maar de vraag of die willen meedelen waarom ze weg willen. zelfs dan kan het nog aardig misgaan: ik ben zelf een keertje naast een drugsdealer terechtgekomen waarvan de woningbouw zeker en vast wist dat die er zat, want er waren al vergaderingen over geweest in het buurthuis.


achteraf bleek het allemaal erg mee te vallen, ook een dealer is maar een mens en toen zij haar klantjes goed had 'afgericht' was de overlast voorbij. later bleek zij zelfs sympathiek en haar zoon zeer welgemanierd, dus zo zie je maar. ik ben uit die buurt weggegaan voor een buur twee huizen verderop met een te grote stereo en geen idee van volumestanden lager dan 10. 


die behoefte aan herrie schijnt een soort geestelijke kanker te zijn die sneller uitzaait dan de meest agressieve lichamelijke. ja, ik schrijf dit zo op en ik laat het staan. het stuit jou als arts misschien tegen de borst, maar de overlast die al die herrie-joekels veroorzaken zijn waarschijnlijk een deel van de verklaring waarom de wachtkamers bij jou en je collega's zo vol zitten. de stress die deze overlast veroorzaakt werkt door in allerlei maatschappelijke schade zoals ziekteverzuim en dergelijke.


om terug te komen op het verhuizen: ik heb het ook ondervonden en ik ben ambulant geworden. ik heb geen vast huis meer, wil ik ook niet, want ik kan het verdriet niet meer aan om eindelijk je huisje leuk op orde te hebben, hobbyruimte ingericht, tuin met perfekt terras en dan kom zo'n klootzak naast je wonen, wèg duizenden euro's die je van een minimumloontje bijeen had gespaard. wanneer heb je spreekuur?