Schulden en huisuitzetting

Tenormin, ik begrijp jou en ron heel goed, maar die jongen heeft nu gewoon even wat hulp nodig. en belangrijker: zijn ouders willen hem die hulp ook geven. iedereen heeft af en toe hulp nodig, dat heeft niets mantels der liefde of watten te maken. even een rustpunt creëren, opvang en de deurwaarder van z'n nek. dan krijgt hij de kans opnieuw te beginnen, door ervaring wijzer geworden. wat schiet je op met een keiharde opstelling? dan loop je het risico dat hij er niet meer bovenop komt, zijn baan verliest en het van kwaad tot erger gaat. die jongen heeft heel wat ellende achter de rug, allemaal in z'n eentje verwerkt. 't is niet niks die schuldhulp en uit je huis gezet worden. en dan met hangende pootjes bij je ouders aan moeten komen. doet er niet toe of hij dat aan zichzelf heeft te wijten. sommigen worden met meer vallen en opstaan volwassen dan anderen. vaak zijn dat niet de slechtsten. en het blijft je kind.

als er na enige tijd weer wat evenwicht is gekomen in de situatie moet hij natuurlijk weer zijn eigen verantwoordelijkheid nemen en zijn ouders op den duur terugbetalen als zij dat wensen, maar dat zal hij zeker doen.

wij kunnen hier niet voor de ouders en de zoon beslissen. hun vraag is: wat is nu nog mogelijk? in andere antwoorden heb ik alleen gelezen: huisarts, schop onder z'n kont en ggz. daar hoor ik niemand over, maar ik word neergezet als pampermoeder met papkindjes, omdat ik naar beste weten (en ervaring, zie boven) antwoord probeer te geven op de vraag. dat doe ik ook om deze ouders een hart onder de riem te steken. ze zijn nu natuurlijk radeloos en ik wil gewoon zeggen dat het met zo'n zorgenkind vaak uiteindelijk allemaal weer goed komt. en geloof me maar: ik heb mijn kinderen beslist niet gepamperd, integendeel.