Ik begrijp uw standpunt. Per gemeente wordt hier ook verschillend mee omgegaan.

In het algemeen is het echter zo dat kwijtschelding slechts wordt verleend wanneer er absoluut geen betalingsruimte is. Als er op het moment van aanvragen van de kwijtschelding bv. nog een bedrag op de bankrekening staat wat voldoende is om de belasting te betalen, wordt de kwijtschelding in de regel al geweigerd. Dat u in dezelfde week misschien dit bedrag moet betalen aan huur van de woning, doet niet eens ter zake.

In het geval van uw kennis gaat de gemeente ervan uit dat uw kennis het geld wat hij/zij nu betaalt aan de spaarpolis, kan gebruiken om de gemeentelijke belastingen te betalen.

Het enige wat u kunt doen is bezwaar maken tegen de afwijzing.

Groeten, Cassandra

Er is reeds bezwaar gemaakt tegen de afwijzing, maar daarop schrijft de gemeente dat het niets uitmaakt dat het saldo niet onmiddelijk verzilverbaar is en dat het niet uitmaakt waarvoor het bestemd is.

Ik zet hierbij mijn vraagtekens. Even een extreem fictief voorbeeld om te verduidelijken: stel de bank maakt een fout en stort een groot bedrag op de rekening van de belastingbetaler. Dit geld is duidelijk geen eigendom en moet terstond worden terugbetaald. Als de regels zó letterlijk worden gehanteerd dan kun je kwijtschelding dus wel op je buik schrijven. Let wel: dit is hier niet aan de orde, maar het gaat mij puur om het principe van de wet. En ik vraag mij af op welk punt het redelijkheid- en billijkheids-principe hier in werking zou moeten treden.

Er is inderdaad al genoemd de Invorderingswet 1990 art. 26. Ik ben Nederlander en ik mag zeggen dat ik een redelijk gevoel voor taal heb, maar die artikelen kan ik niet ontcijferen. Kan iemand hier in normaal Nederlands een soort vertaling geven?

Hoe kun je berekenen welk bedrag aan vermogen vrijgelaten wordt?

Nog even een aanvulling op M@rtin: tot op zekere hoogte heeft de gemeente wel degelijk beleidsvrijheid. Zo kan de gemeente ook haar eigen regels hanteren m.b.t. het verlenen van kwijtschelding.

Onze gemeente verleent bv. zonder meer automatisch kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen aan iedereen die een uitkering heeft en dus bekend is bij de afdeling Sociale Zaken. Daar wordt echt niet gekeken of iemand toevallig 22 euro per maand opzij zet. Een probleem vormt het pas in het jaar dat een eventuele uitkering vrijkomt; op dat moment zal er teveel op de bankrekening staan, zodat men wel in staat wordt geacht de belasting te kunnen betalen.

Groeten, Cassandra

Voor alle duidelijkheid: er geldt bij de gemeentelijke belastingen geen "vrij te laten vermogen". De enige vraag die telt is, of iemand op het moment van de aanvraag in staat is om te betalen.

In onze gemeente bedraagt de gemiddelde aanslag voor een huurder ca. 200 euro, dus wanneer uw vermogen 200 euro zou zijn, is dit voldoende om de belasting te betalen.

Groeten, Cassandra

Die manier van handelen zou ik zeer goed kunnen begrijpen. Welke gemeente als ik vragen mag?

Omdat ik er zelf werk kan ik de naam niet noemen. Laten we het erop houden dat het een Brabantse gemeente is (je weet wel, van dat liedje "Het leven is goed in het Brabantse land")

Groeten, Cassandra

@cassandra,

ik heb het niet ovber vrij te laten vermogen, maar dat als vermogen wordt beschouwd datygene wat men meer aan financiële meiddelen heeft. Dus: het bedrag van de voor betrokkene geldende bijstan dsnorm, de maandelijke snetto huurlasten en de kosten van ziekteverzekering. Alles wat men meer dan dat bedrag aan tegoed heeft, wordt als vermogen aangemerkt. En inderdaad voor mensen die op 31 december 1999 65+ waren, gelden weer andere bedragen

hallo edwardus@ het lijkt mij het meest zinnig om op basis van de antwoorden van zowel priewjet als cassandra om nadere uitleg te vragen bij de betrokken Gemeente en eventueel een bezwarenprocedure in te gaan. Ik zou prgamatisch stellen dat er geen sprake is van vermogen dat vrijkomt of anders gezegd of de Gemeente op deze wijze kan dwingen een polis af te kopen met genoemd negatief gevolg. Ook in de zin dat je nog eens wordt gestraft voor toch enige spaarzaamheid hoewel er uiteraard en absoluut wel sprake is geweest van sparen "op andermans kosten". het sparen kon immers (mede) door het verkrijgen van de vrijstelling en of dat reeel is??  

De kwijtschelding van belastingen is geregeld in de Uitvoeringsregeling Invorderingswet 1990. Daar is onder andere in geregeld dat wanneer er sprake is van vermogen, er geen aanspraak kan worden gemaakt op kwijtschelding. Het feitelijk inkomen, ook al is dat nog zo gering, speelt daarbij verder geen rol. De gemeente heeft op dat punt geen eigen beleidsvrijheid, het zijn bindende regels die door het Rijk zo worden voorgeschreven.

Voor iedereen geldt dat een bepaald bedrag wordt vrijgelaten, alles wat men daar boven aan bezit heeft, wordt als vermogen aangemerkt. Vanaf welk bedrag er sprake is van vermogen, hangt af van de persoonlijke omstandigheden. Groet, M@rtin