Wie heeft de bijschrijving gedaan deze 18 jaar? Waarschijnlijk uw vader, dus het Is gewoon zijn geld. Alleen de intentie bij uw geboorte was om u dat opgebouwde tegoed te schenken maar de relatie tussen u en uw vader was niet meer zo goed dat hij u dit geld gunde.  Misschien had hij het zelf echt nodig, dat Is geen excuus maar we kennen de feiten niet. Wel jammer voor u. 
Diewilik

Vrees dat hier weinig aan te doen is. Uw vader was gemachtigd tot de aanvang van uw 18e levensjaar en wat hij gedaan heeft is weliswaar niet sympathiek maar wel wettelijk geoorloofd.

Heb exacte hetzelfde meegemaakt met kleinzoon. Zijn vader had het saldo laten overschrijven naar zijn eigen rekening. Vader meende dat dit mocht omdat kleinzoon nog geen 18 jaar was. Advokaat ingeschakeld die hem gemaand heeft het saldo terug te storten op rekening van zijn zoon die inmiddels 18 jaar was en dus eigen rekening courant had. Vader heeft zijn advocate geraadpleegd. Die heeft hem geadviseerd aan de sommatie van advokaat van kleinzoon te  voldoen. Hij heeft dit inderdaad gedaan toen bleek dat de rechter de eis van kleinzoon voor 90% zeker zou inwilligen. Overigens stond het spaarbankboekje wel op naam van kleinzoon. Dit is erg belangrijk. Indien niet op naam wordt het een zeer complexe zaak. Succes!!

Helaas is stelen uit de spaarpot van de kinderen niet bij wet strafbaar. Dit is ook in de politiek gebruikelijk, Kok heeft 53 miljard gulden uit de ABP spaarpot van de ambtenaren gestolen en daarna zijn nog wel vaker pensioenpotje beroofd.
imoreel maar niet strafbaar.
ga eens met Pa praten.

willem

Als de rekening niet op jouw naam heeft gestaan heb je geen rechten op het spaargeld. Als echter de rekneing op jouw naam heeft gestaan dan is het spaargeld van jou geweest. Een ouder kan dan tot je 18de bepalen of je er over mag beschikken maar heeft niet zomaar het recht jouw spaargeld op te nemen. Het kan een fout van de bank zijn geweest als ze dit toch hebben gedaan.

De vraag is ook wie deze rekening voor je heeft geopend en wie heeft er geld op heeft gestort. Soms doen namelijk Opa's en Oma's dit met als duidelijk doel dat het geld voor het kleinkind bestemd is en dan zou een civiele zaak zeker zin kunnen hebben, het spaargeld moet dan wel zo hoog zijn dat het nut heeft de kosten voor een civiele procedure te maken. Op de website van de rijksoverheid staat hierover: "In een civiele zaak kan de rechter de partij die ongelijk heeft gekregen veroordelen om de kosten van de tegenpartij (deels) terug te betalen. Dit heet kostenveroordeling. Hieronder vallen onder meer de griffierechten en een gedeelte van de advocaatkosten." 

Welke kosten je moet betalen hangt ook af van je inkomen, bij een minimuminkomen is het meestal niet meer dan de eigen bijdrage op wat een voeging heet en de griffierskosten, bij elkaar toch al snel zo een 300 tot 400 euro!

Het is met wat je verteld niet zo simpel te beantwoorden of je vader het recht had om even snel voor je 18 werd het spaargeld van de rekening te halen of niet. Moreel gezien is het sowieso verwerpelijk gedrag om niet te zeggen een rotstreek van je "vader" en degene die hierboven meent te moeten zeggen dat "vader" er recht op zou kunnen hebben snapt niets van dit soort situaties :-( Je vader "zou" namelijk om zuiver belastingtechnische redenen en voordeel al die jaren geld op een rekening met jouw naam hebben kunnen zetten en het om dezelfde egoïstische redenen eraf gehaald hebben voor je 18 werd. Het is dan nooit zijn doel geweest voor jou te sparen maar om belastingvoordeel te halen door geld apart te zetten op jouw naam.

Niemand hier kent hem of jou dus niemand weet er het fijne van maar met een beetje mensenkennis en logisch nadenken zou het mij niet verbazen dat wat ik zeg (belastingvoordeeel en rekening alleen op jouw naam zolang het hem dus goed van pas kwam) de realiteit is. Ik wens je sterkte met de situatie en denk goed na wat je wilt doen wnat zo een civiele zaak duurt heel erg lang en soms is het beter dit soort dingen los te laten zodat je niet steeds je rot voelt door de zijn akelige gedrag naar jou toe.   

Meer info: https://www.rabobank.nl/particulieren/sparen/voor-kinderen/sparen-op-naam-van-uw-kind/

Of, uw vader verkeert in nare financiële omstandigheden. In een normaal gezin zou altijd overleg zijn in deze situatie. Of, er spelen andere zaken waardoor uw vader dit heeft besloten.

Een bank geeft natuurlijk uitsluitend een tegoed aan een begunstigde en dat is maar goed ook. Niets onrechtmatigs aan. De datum van aanvang van het spaarbankboekje is niet ter zake doende. Alleen wanneer het boekje op naam van de begunstigde wordt geopend, zoals dat bv bij een zgn. ‘groeirekening’ het geval is/was, dan is het tegoed eigendom van het kind. Bij zo’n rekening wordt de begunstigde als die 21 jaar wordt automatisch verwittigd. Hoe de verhoudingen na 21 jaar zijn, speelt dan geen rol. Al het ingelegde geld is altijd van het kind geweest en de inlegger kan nooit bij het geld komen.

Heb zo’n gevalletje bij toeval van dichtbij meegemaakt. Vader opent voor kind zo’n rekening. Op naam dus van het  kind. Verhoudingen raken onderweg totaal vertroebeld, maar het geld staat vast tot het 21^e jaar. Kind trekt rekening dan zonder iets te zeggen leeg, laat staan om te bedanken. Was bedoelt als cadeau voor het 21^e jaar, maar de kans om dat te zeggen kreeg vader niet.

Kinderen kunnen spijkerhard zijn. Geen contact met vader willen, maar ondertussen wel zn geld aannemen. Ik raad iedereen aan nooit, maar dan ook nooit een spaarrekening op naam van de begunstigde te openen. Het is al verdrietig, dat je je kind nooit meer ziet, maar dat ze dan ook nog de spaarrekening zonder iets te zeggen leegtrekken slaat wel alles. Hoe dan ook, ouders deugen vaak niet, maar hun geld kennelijk wel. Het zou mn eer te na zijn, geld te eisen van iemand waar je al jaren geen contact meer mee hebt. Juridisch gezien, heb je in ieder geval geen poot om op te staan in dit geval.

@Eenigma (en anderen), zomaar een voorbeeld, waarbij ik heel duidelijk wil aangeven dat dit een fictief (maar reëel) voorbeeld is, waarom een vader dit zou kunnen doen:

stel dat dochterlief (of zoonlief) verslaafd is aan bijv. heroïne. Vader wacht al jaren om te kijken of de situatie zich verandert. Dochter/zoon is en blijft verslaafd. Wat zou u doen als vader? Haar/hem dat geld toch geven? Ik vermoed van niet. Dat geld gaat per omgaande op aan (bijv.) de heroïne.

En wie zegt dat hij dat geld voor zichzelf gebruikt? Wie zegt dat hij dat geld niet voor zoon/dochter op een andere wijze bewaart voor als hij/zij weer bij zinnen is?

Zomaar een voorbeeld waarbij u niet gelijk de vader moet afvallen. En daar doelde ik ook op met mijn andere antwoorden/reacties.